“Normal” kabul ettiğimiz beslenme tarzı ile -bedene ihtiyacından fazla besin yüklemesi- yaptığımızı, dile gelmemiş gerekçelerle aktarmayı sürdürüyorum.
Şimdi sıra SU ya geldi.
Göbeklitepe ve benzeri yapılarda HÜCRE konusuna dikkat çekildiği, bir önceki makalemde.
Bu yazı da, onun devamı olarak, SU ve HÜCRE sağlığı ilişkisini arayan içerikte olacak.
Şöyle bir handikap var;
Bedenin talepleriyle, tıbbın yüksek sesle söyledikleri örtüşüyor. Bu örtüşme sayesinde “rutin” hakkında hiç bir şüphe duymuyoruz.
Son yıllara kadar, kendim de aynı “güveni” duyuyordum.
Hatta, “kova çağına” girişimiz vesilesiyle, bulduğum onlarca güzel sıfatla SU yu, neredeyse baştacı ettim 🙂
Ama suyun da MA–SUmiyeti, miktarıyla ilişkili olmalıydı… Diğer ölçüyü aşan her şeyde zarar potansiyelinin olduğu gibi…
Hem edebi literatürde, hem de popüler hayatta SÜTTEN ÇIKMIŞ AK KAŞIK muamelesi yapılan AB-I HAYAT, basit bir mantık silsilesiyle mikro dünyamızda neler yapıyor ?
Bedende tutulan su miktarı ile hastalıklar arasında nasıl bir ilişki olabilir ?
Tıp bilimi, insanın AÇLIK, SUSUZLUK ve DOYGUNLUK hislerine güveniyor !
Eskiden, doktorlar daha yoğun “diyet” yazarlardı.
Şimdilerde, uzmanlık alanı “diyetisyenlere” geçtiğinden midir, bir öneri duyulmuyor.
Diyetisyenlerin aktivitesi de neredeyse “estetik kaygıları” gidermeye yönelik programlanmış durumda.
Önleyici Tıp, Kamu sağlığı vs başlıklarda en sık duyduklarımızdan: “BOL SU TÜKETİN”, “İYİ BESLENİN”
Aslında ortada bir kandırma varsa dahi, insan KANDIRANA da kızamıyor.
Doğa da kandırıyor insanı, neticede 🙂
Hem içerden, hem dışardan.
İçime dürtüleri koyuyor, dışıma elmaları, armutları, butları !
İçime susuzluk koyuyor, dışıma güldür güldür sular… Okumaya devam et SUSAMAM SUSADIKÇA SIRA BANA GELECEK 🙂
Kedi, siyanürlü düzeneğin bulunduğu bir kutuya konulur.
... 
Bir gece yarısı bu düşünce/eylem kulübünü kurduk.
